Steeds vaker worden 3D-printers gebruikt in de medische wereld.
Het is een opkomende technologie die biologische structuren kan vervangen en/of ondersteunen.
Dit kan met bijvoorbeeld implantaten.
Zo kunnen dokters en onderzoekers bijvoorbeeld mensen met versleten polsen helpen,
waarbij er 3D geprinte implantaten in de pols worden gezet.
Dit is ook mogelijk met andere lichaamsdelen.
Er zijn zelfs al schedels gemaakt met een 3D-printer.
In 2022 is er met succes een 3D-geprinte titanium onderkaak geplaats bij een patiënt.
Ook worden er steeds meer realistische modellen van organen gemaakt.
Zo’n model kan worden gebruikt voor onderzoek,
maar ook voor voorbereidingen op een complexe operatie.
Dan kunnen artsen beter inzicht krijgen over de aanpak van de operatie voor betere uitkomsten.
Dit wordt ook veel gebruikt bij extreme breuken.
Deze innovatieve operaties en uitvindingen zijn de toekomst van de
opkomende technologische medische wereld.
Vanwege de relatief lage kosten is er veel toegankelijkheid voor veel doelgroepen.
Zo is bijvoorbeeld een prothese op maat vaak onbetaalbaar voor veel
mensen en moeten deze mensen het doen met een standaard prothese,
die maar in een paar maten verkrijgbaar zijn en dus vaak niet de nodige mobiliteit
geven om de verloren ledenmaten goed na te bootsen.
Door middel van 3D-printen kunnen op maat gemaakte protheses voor veel meer mensen worden gemaakt,
omdat dit veel makkelijker en goedkoper is.
Bio Printing
Een nieuwe soort 3D-printen, bio-printing, is een manier van 3D-printen, waarbij er door middel van levende cellen, stamcellen (cellen zonder speciale functie), menselijke weefsels en organen worden gemaakt.
Voordat je kan gaan bio-printen, moeten er een aantal dingen gebeuren (pre-bioprinten):
Zoals bij een normale 3D-printer moet er eerst een digitaal bestand (3D-model) worden gemaakt, zodat de printers dit kunnen lezen. Je moet ook het drukmateriaal zelf klaar maken. Bij deze stap is het anders dan bij normale 3D-printers. Als er een cellulaire toepassing (toepassingen waarbij cellen nodig zijn) nodig is, waarbij de cellen in de bio-inkt zijn ingebed, moeten onderzoekers zelf nog de cellen toevoegen aan de bio-inkt. Het kan ook zijn dat het een acellulaire toepassing (toepassingen waarbij geen cellen nodig zijn) nodig is. Dan hoeven de onderzoekers alleen het materiaal voorbereiden. Dit laatste kan bijvoorbeeld zijn als er kunststof wordt gebruikt.
De toekomst in de medische wereld
Bio-printing is de toekomst van de geneeskunde.
Het zou het donortekort kunnen oplossen,
omdat er dan organen kunnen worden geprint voor donorpatiënten. Helaas is dit nog geen behandeloptie in ziekenhuizen, omdat het nog zeer experimenteel is. Door vele universiteiten over de hele wereld wordt hier onderzoek naar gedaan. Het is maar een kwestie van tijd voordat de eerste levensvatbare organen en weefsels worden geprint.